Eflatun Bir Yazı

Uzun bir sırada bekliyorum. Sıram geldiğinde ne olacağını bile bilmiyorum. Ama umudum hala var! Ne kadar zor olsa da nefes almak bazen; sabah kalktığında ya da akşam tüm günün stresinden kurtulmak istediğinde çalan bu şarkı umut verir belki sana, bana verdiği gibi...Orada bir yerde mutlu olan bir ben var dersin...Ona ulaşmak mı amacım. Hayır...Sadece ondan daha mutlu olmak. Hiç farketmeden geçerken zaman, dilerim ışığımız parlamaya devam eder, kızgın olduğumda herkese ve her şeye koyu bir mor olur, mutlu olduğumda da pembe bir dünya yaratır bana...Rengine bayıldığın sandalyemin kırık olduğunu biliyor muydun? Sayısız kez yapıştırdım. Ama hala beni taşıyabiliyor ve hep olduğu gibi ayakta durabiliyor... Ve rengi hala çok güzel. Sanırım önemli olan tek şey de bu. Sevgiyle kal...